Mét je twijfel, frustratie en onzekerheid als brandstof op volle kracht vooruit!

In januari gaan we er weer massaal voor: de reclames van talloze diëten en afvalprogramma’s vliegen ons om de oren:

“Weg met die kilo’s en je onzekerheid, op naar de beste, slankste versie van jezelf!”

Jarenlang heb ik op deze manier geprobeerd om af te vallen en die kilo’s vlogen er in rap tempo af. Helaas was het nooit de vraag: “Gaan de kilo’s terugkomen, maar wanneer gaat dat gebeuren?”

Afvallen is moeilijk en vaak helemaal niet leuk!

Waarom worstelen zoveel mensen met hun relatie met hun eetgedrag en gewicht en is regie krijgen én behouden nou zo verrekte moeilijk?

Reptielenbrein

Heel lang geleden toen er nog echt een leeuw voor je neus kon staan, riep ons verstand heel hard: “Pas op gevaar, vlucht, ren voor je leven óf pak die stok, aanvallen sla die leeuw dood voor deze jou opvreet!” Dit overlevingsmechanisme zit nog steeds in het oudste deel van ons brein. Sorry ik kan het niet mooier voor je maken, daar kom je nooit meer vanaf en dat is maar goed ook, want we hebben ons reptielenbrein keihard nodig in tijden van echt gevaar! Het grote probleem is echter dat ons verstand elke verandering en lastige gevoelens als potentieel gevaar ziet en dan de sirene in je hoofd direct loeihard aanzet en je in je veilige comfortzone wil houden.

Controle en vermijding

Aanvallen is controle door heel streng te zijn voor jezelf, strenge regels over wat, wanneer en hoeveel je wel en niet mag eten en daar niet vanaf mogen wijken. Vluchten is lastige situaties vermijden, uitstellen of afleiding zoeken. Dat doen we allemaal, want wie zit er nu te wachten op gevoelens van ongemak, het leven is al ingewikkeld genoeg toch? Vermijding levert ons zeker iets op, waarom zouden we het anders allemaal zo sterk geneigd zijn te doen?

De verleiding van vermijding

Controle en vermijding hebben vaak voordelen op de korte termijn en nadelen op de lange termijn. Bij lastige momenten toch die zak chips leegeten op de bank en zo die emoties van frustratie lekker even wegstoppen onder een laag chips of een reep chocola. Heerlijk toch even op de korte termijn. Ik had dat altijd met die lekkere ribbelchips. Dat kraakt zo lekker en tijdens het kauwen demp je zo heerlijk al die rotgevoelens even weg. Maar al vrij snel erna en zeker op de lange termijn, als je dit keer op keer doet, voel je je rot en zakt de moed je in de schoenen: “Zie je wel het lukt me toch nooit!” En door als een struisvogel mijn kop in het zand te houden kwamen die kilo’s er altijd weer langzaam aan en was ik weer terug bij af, zie hier het nadeel op de lange termijn. Bereidheid stil te staan bij je werkelijke behoeftes tijdens moeilijke momenten is vaak een stuk lastiger, want dan ga je ruimte maken voor nare gevoelens, dat geeft gedoe en is dus een nadeel op de korte termijn. Op de lange termijn heb je dan wel de vaardigheden geleerd om effectief met lastige gevoelens om te gaan en heb je die zak chips hier niet meer voor nodig.

Dieetcultuur en de Feel Good Maatschappij

In onze maatschappij word ons geleerd dat geluk maakbaar is en worden lastige gevoelens als problemen gezien die je moet oplossen:

“Weg met je onzekerheid en twijfel, fake it till you make it, op naar een positief zelfbeeld!”

Ik zie het bij mensen vaak uit hun tenen komen. Laatst zei een client tegen mij: “Marieke, mijn inkt aan positieve gedachten is op, ik geloof ze niet meer…..”
Want hoe reëel is dat nu eigenlijk? Alleen in sprookjes leven mensen lang en gelukkig. Lastige situaties, gevoelens en gedachten zitten nu eenmaal in het basispakket van ons leven.

Afvallen een project voor snel resultaat

Mijn strenge perfectionistische verstand juf Bulstronk heeft mij altijd in mijn relatie met mijn eetgedrag tot twee uitersten gedreven: Als ik weer was aangekomen riep juf Bulstronk, dat ik op een streng dieet moest en dan mocht ik niks lekkers. Het voelde dan voor mij dat ik op de bodem van een diepe put zat en een enorme weg van 12 kilo omhoog moest klimmen. En als perfectionist ga je natuurlijk voor snel resultaat en met die strenge juf Bulstronk in mijn hoofd ging dat supergoed. Ik mocht maximaal 1200 calorieën , sportte 5 keer per week, stond elke dag op de weegschaal en kickte als ik dat getal naar beneden zag gaan en maakte er dus een project van: 3 maanden keihard afzien van en klom in een rap tempo 12 kilo omhoog uit die vreselijke put. En wat voelde ik me trots en blij als ik de wereld van de slanke mensen binnenkwam en mijn jurkjes in maat S weer van de bovenste plank uit mijn de kast kon halen.

Jojo-effect

Helaas kon ik niet lang genieten in de wereld van de slanke mensen, want lastige situaties, gevoelens en gedachten blijf je toch echt ook tegen komen als je 12 kilo kwijt bent. Daar leerde ik niet mee omgaan bij het klimmen uit de put. En wat was ik al 20 jaar gewend om te doen als ik moe was of me rot voelde? Eten! Op die momenten laat juf Bulstronk zich totaal van haar andere kant zien, dan is ze enorm mild en roept ze: “Je hebt het verdiend Marieke, wat heb jij 3 maanden afgezien, die ene zak chips kan heus geen kwaad!” En voor ik het wist raakte mijn hand de bodem van die zak chips en lag ik ’s nachts weer misselijk in bed. Ik had een haat liefde verhouding met de weegschaal en als het getal omhoog ging riep Juf Bulstronk heel hard in mijn hoofd: “Wat oneerlijk, zie je wel het heeft toch geen zin, geen resultaat en noteerde met haar rode pen een vette onvoldoende. Ik werd er doodongelukkig van en dempte dit met eten. Helaas bleef dat dan niet bij een keer, maar nee dat werd steeds vaker en dan riep juf Bulstronk: “What the hell, je kunt het toch niet, ga maar los!” en ik werd woest op dat stomme mens in mijn hoofd en wilde haar niet meer horen en propte me daardoor snel vol en hop daar vlogen de kilo’ s er weer aan en viel ik weer keihard terug op de bodem van die vreselijk diepe put. Daar bleef ik dan weer een paar maanden zitten doodongelukkig en teleurgesteld in mezelf tot de weegschaal weer zo’n getal bereikte dat ik niet meer aan kon zien en dan startte ik weer met mijn volgende afvalproject door in razend tempo weer uit die vreselijke put omhoog te klimmen.

Een ontspannen relatie met jezelf en je eetgedrag

Toch is het mij na een half leven jojo-en definitief gelukt om te stoppen met klimmen en weer terugvallen in die vreselijke put en heb ik een ontspannen relatie met mezelf en mijn eetgedrag. Met ACT heb ik ontdekt dat lastige gevoelens zoals twijfel, angst, frustratie en onzekerheid geen vijanden zijn, maar richtingaanwijzers, zelfs brandstof die je kunt gebruiken om dichter bij het leven te komen dat voor jou belangrijk is. Je hóeft dus de strijd met je lastige gevoelens helemaal niet meer mee aan te gaan!

Lichter leven met meer energie én regie

Wil jij lichter door het leven gaan met meer energie én regie, waarin je niet de beste versie van jezelf hoeft te worden, maar gewoon jezelf mag blijven?
Mag je ook op weg zijn om jezelf te ontwikkelen, zonder dat het uit je tenen hoeft te komen?

Acda en de Munnik hebben hier een prachtig lied over gezongen:

Vandaag ben ik gaan lopen
Maak me klein bij elk geluid
‘k Ben veel banger dan ik was toen ik nog stil stond.
Mag zo wezen
Maar ik kom eindelijk, ik kom eindelijk vooruit

Graag loop ik samen met jou op het pad van gedragsverandering, waarin angst en onzekerheid onze vaste reisgenoten zijn.
En zullen we dan gewoon lekker onszelf blijven?

Je mag denken wat je denkt, voelen wat je voelt en zijn wie je bent!

Een ontspannen relatie met je jezelf en je eetgedrag dát smaakt naar meer!