Afgelopen zomer ben ik in korte tijd twee keer positief getest op het Coronavirus. De eerste keer stelde het niks voor en kon ik prima functioneren. Tot mijn stomme verbazing testte ik een aantal weken erna weer positief. Helaas kwam ik dit keer een stuk minder genadig vanaf…
Mijn strenge verstand, juf Bulstronk, vond hier natuurlijk ook van alles van toen ik vreselijk zat te balen: “Weet je wat pas erg is Marieke, als je echt ernstig ziek bent, dat zou jij toch moeten weten, dus je moet je diep schamen dat je zit te balen! En wat zeur je nou, het was pas erg geweest als je tijdens je vakantie in IJsland Corona had gekregen!” klonk het commentaar van mijn innerlijke dictator hard in mijn hoofd. Als ik juf Bulstronk serieus zou nemen, dan zou ik dus de hele dag en nacht met een grote glimlach op mijn gezicht flink ziek moeten wezen en fluitend mijn bed ’s nachts verschonen dat voor de zoveelste keer weer eens drijfnat was geworden van het zweet. Nou dat kan en wil ik niet, je flink beroerd voelen is geen klap aan en daar mag ik best van balen. Je zou zomaar een mens kunnen zijn.
Eigenlijk gek toch; je bent ziek en daar baal je flink van en vervolgens mag dat niet van je strenge verstand. Dan heb je dus niet één maar twee problemen:
Probleem 1: Je bent ziek en daar baal je flink van.
Probleem 2: Je mag er niet van balen van je strenge verstand en MOET positief zijn. Herkennen jullie dat je vaak veel strenger voor jezelf bent dan voor bijvoorbeeld je beste vriendin? Wat zou je tegen haar zeggen als ze Corona kreeg: “Je waagt het toch niet om te balen he, weet je wat pas echt erg is…..?” Nee natuurlijk doe je dat niet! Als de ander het moeilijk heeft, dan vinden we het vaak de meest normaalste zaak van de wereld om mild en vriendelijk naar hem of haar te zijn.
Ons verstand is een kei in vergelijken met anderen en situaties die uiteraard altijd nog veel erger kunnen zijn. Dit heet over-relativeren en is een vorm van controle om vooral maar niet bij je eigen pijn stil te hoeven staan. Balen, klagen en stilstaan bij je gevoel kan ook toch ook best wel even opluchten i.p.v. dat je dat maar probeert die nare gevoelens van frustratie en machteloosheid onder controle te houden. Dat kost alleen maar veel energie. Hiermee wil ik overigens geen pleidooi gaan houden om vervolgens in je lastige gevoelens te gaan verzwelgen, want daar wordt geen mens beter van.
Balen en klagen is zeker toegestaan, zolang je maar geen zure ouwe zeikerd wordt!
Hoe ga jij met jezelf om als het leven je in kleine of grotere mate even flink tegenzit?
Wat kun jij DOEN om wat vriendelijker met jezelf om te gaan, gewoon omdat je een mens bent?
Tijdens de vakantie maken veel mensen de balans op en hebben goede voornemens om nu…
Omgaan met verdriet en verlies: Vandaag is het een jaar geleden dat mijn vader overleed…
Na een lange treinreis, die alles behalve comfortabel verliep, werd ik tijdens de busrit naar…
Op 14 februari is het Valentijnsdag en wordt wereldwijd de dag van de liefde gevierd.…
Deze week gaan we er weer massaal voor: de reclames van talloze diëten en afvalprogramma’s…
Het leven is niet altijd leuk, deze week had ik flink wat bereidheid nodig om…